راه شفا؛ با قافله پیاده روی اربعین حسینی دانشگاه علوم پزشکی تهران

۸شهریور ۱۴۰۲ فرودگاه امام خمینی...

استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه، پزشک، پرستار، کارمند فارغ از هر نشان علمی و مدرک تحصیلی و جایگاه اجتماعی...
ما را حسین(ع) دور خودش جمع کرده است و حالا همسفر شده ایم.
شوق و اشتیاق همسران وصف ناشدنی است، هرچند بعد از یک روز کاری آن هم آخر هفته ، اما مگر شوق دیدار خستگی می شناسد اعضای کاروان یک به یک از راه می رسند و این مغناطیس حسین است که ما را به سوی خود می کشد و پرواز به سمت نجف، خانه پدری آغاز این راه است

به نیابت از پدر و مادر که هرچه محبت و ارادت به حضرات آل الله داریم از نان حلال پدرها و شیر پاک مادرهایمان است، به نیابت از تمام حقداران و دوستان، شهدا که حسرت زیارت کربلا به دلشان ماند اما اگر امروز این مسیر باز است اثر خون پاکشان است.

و به نیابت از تمام همکاران پر تلاش خانواده دانشگاه علوم پزشکی تهران که هر یک به نوعی و فراخور مسئولیت و تعهدشان در سنگر آموزش، پژوهش و درمان خدمت میکنند تا در نهایت تسکینی باشند بر آلام بیماران.

راهی این سفر می شویم...
همکار عزیز که با دعای خیر و اشک چشمت ما را بدرقه کردی و ما را چون صبا، محرم و پیام رسان سلام خود به محضر بهترین پناه عالم دانستی...
اگر لایق باشیم در این سفر روحانی به قدر وسع و به عدد گام هایمان، عمود به عمود در مسیر عاشقی به یادتان خواهیم بود.

جایتان سبز

9 شهریور ۱۴۰۲ نجف، خانه پدری …

حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق

 بدرقه رهت شود همت شحنه نجف
چقدر زیباست گروه گروه از هر قوم و قبیله، از هر شهر و دیار، با هر رنگ و زبان، با سلایق و علایق متفاوت اما مذهب باعث اشتراک شده چون خواهر و برادر دینی برای عرض ارادت و زیارت وارد حرم امیر المومنین، می شوند.وارد حرم که می شوی مناره های ایوان نجف مانند دست های پر مهر پدری است که آغوش باز کرده برای فرزندانش.بعد از زیارت و توقف نیم روزه در نجف با اذن و اجازه حضرت ابوتراب پای در راه میگذاریم و از او میخواهیم شفیع ما باشد در استجابت «ثبت اقدامنا فی محبت الحسین».

وقتی از حرم خارج میشوی تو گویی حضرت امیر چون پدری مهربان، تک تک زائران فرزند شهیدش حضرت حسین (ع) را با دعای فاللّه خیر حافظا... بدرقه می‌کند.
و ما چون قطره ای از این موج خروشان، پا در طریق الحسین می گذاریم و قطره قطره به دریای با شکوه شیعیان و محبانش میپیوندیم تا در این مسیر با امام زمانمان، عهدی دوباره ببندیم و از خدا تعجیل در آمدنش را طلب کنیم و بخواهیم باقی غیبتش را به حسین(ع)، ببخشاید.
اربعین تنها یک نام و یک عدد نیست، حقیقتی در دل تاریخ است که برای کشف و شهود آن باید پای در طریق بگذاری، به جاده بزنی...
بعد منزل نبود در سفر روحانی           شرط اول قدم آنست که عاشق باشی
به شرط لیاقت نایب الزیاره تمام همکاران عزیزمان و  تمام شهدای دانشگاه از شهید لواسانی تا عزلت، علی اکبری، پیرویان تا شهدای پاندمی کرونا استاد نادری،شهدای جامعه پرستاری و ... خواهیم بود.

الی طریق الحسین ...

۱۱شهریور؛ طریق الفرات/ طریق العلما

تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
تا چشم کار می‌کند نخل و نخلستان است، نخل هایی که شهادت خواهند به تک تک قدم هایی که در این مسیر برداشته شد و چه دلها و سلام هایی که در کوله پشتی زائران مسیر مشایه همراه آنهاست.
در دل نخلستان هر از چندی فرات آرام و بی صدا جلوه می‌کند و انگار نه که از پس حادثه ای ژرف می آید.
طریق العلما یا طریق الفرات از مسیر های قدیمی نجف به کربلاست که از مسجد سهله آغاز می شود.
اینجا تداوم تفسیر ما «رایت الا جمیلا» ست، هرچه میبینی عشق و ارادت است، و صدای گوشنواز «هلابیکم بزوار..» است که از هر سو به گوش می رسد و به استقبال زائران خسته می آیند.
میزبان، خدمت به زائر را مایه شرافت خود می‌داند و  هرچه دارد حتی به یک لیوان آب خنک، در طبق اخلاص به نیکوترین شکل ممکن برای پذیرایی آماده کرده است.
پیاده روی اربعین در قاموس بشری قابل تفسیر نیست و شاید نتوان آن را با ترازوی عقل سنجید...
خستگی، گرما، پای پیاده...چه مقصدی در پیش رو است که تحمل این همه سختی را «احلی من العسل» کرده است.
هر کس به هر توان دوست دارد در این مسیر باشد و نامش در صف عاشقان اباعبدالله ثبت شود.
کادر درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز از این قاعده مستثنی نیستند و سختی کار در گرما و شلوغی و ازدحام جمعیت را به جان خریده و کریمانه خدمت میکنند.
البته که این رویه همیشگی آنها بوده.
امسال دانشگاه علوم پزشکی تهران در قالب چهار تیم درمانی در شهرهای نجف، کربلا، راه نجف به کربلا و برای اولین بار در شهر سامرا مستقر و ارائه خدمت میکنند.
ألسّلام على منْ جعل الله الشّـفآء فی ترْبته
سلام بر او که خداوند شفا را در تربت او قرار داد ...

۱۲ شهریور، عمود ۱۴۵۲، جنت الله فی الارض

بار بگشایید اینجا کربلاست
ما هم با لشگر آخر الزمانی حسین علیه السلام خسته، خاک آلود با حرارتی در دل از غم حسین، با جمع مستان به کربلا رسیدیم.
شما که با پای دل، با اشک دیده همسفر ما در این مسیر بهشتی بودید، به مقصد عارفان و دلدادگان به کربلای معلی خوش آمدید.

بار بگشایید، تمام ناگفتنی ها را، هر آنچه در پستوی دلها نهان است را می‌توان اینجا به زبان آورد و سفره دل باز کرد و استخوان سبک کرد.
گوش شنوا برای همه حرف هایمان هست...
البته اگر اشک بگذارد تو حرفی بزنی؛ شاید چون ارباب قتیل العبرات است
دست بر سینه میگذارم تا قلبم بیرون نزند و سلام میدهم از طرف خودم و هرکس که محبت حسین در دل دارد...
السلام علی الحسین المظلوم الشهید..‌.  
 شکر خدا را که در پناه حسینم
عالم از این خوبتر پناه ندارد
زیارت قبول، اربعین ۱۴۴۵

13 شهریور؛ حرم قمر العشیره
السلام علیک یا ساقی العطاشا  
 
شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان  
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان...
به علت شلوغی و ازدحام بیش از حد، به محض ورود به کربلا با سلام و عرض ادبی از دور به محضر علمدار، اذن ورود به حرم شاه کربلا گرفتیم و بعد از استراحتی به حرم سقا مشرف شدیم
اگر گوش دل بسپاری هنوز  غریو «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد» را میشنوی...  
خطابم با کسی است که روزگار حالش را بهم ریخته است و درهم شکسته و امیدی به بهبودش نیست
اندوهگین مباش و امیدوار به عباس پناه ببر
چه بسیار بوده که عباس آنچه روزگار خراب ویران کرده را آباد کرده است چرا که او باب الحوائج است
بخواه و کم مخواه ...‌
السّلام علی أبى الفضل العبّاس بن أمیر المؤمنین، المواسى أخاه بنفسه، الآخذ لغده من أمسه، الفادى له الواقى، السّاعى إلیه بمائه، المقطوعة یداه ...
سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد، از دنیا برای آخرتش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، برای او آب آورد و دست هایش قطع شد...

چهارشنبه ۱۵شهریور، فرودگاه نجف اشرف
حسین جان
ما از تو به غیر از تو نداریم تمنا
حلوا به کسی ده که محبت نچشیده
اربعین ۱۴۴۵ هم از راه رسید، چه اربعین ها بیایند و بروند، چه عاشقانی که از سرتا سر دنیا به کربلا بیایند و بروند و  ما نباشیم...
آنچه تمام نشدنی بلکه چون عین الحیات جوشان است عشق حسین است و بس...
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست.
اللّهمّ ، إنّی أشهد أنّه ... بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضّلالة ...
بارخدایا! گواهى مى دهم که آن بزرگوار ... خون خود را در راه تو نثار کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگشتگى گم‌راهى برهاند...
زیارت با پای دلتان قبول...