تاریخچه دانشکده پزشکی

تا قبل از تشکیل مدرسه دارالفنون، با وجود آنکه تعدادی برای تحصیل طب جدید به اروپا عزیمت کرده بودند، در وضع طبابت و تحصیل طب تغییر چندانی حاصل نشده بود و کتاب قانون ابن سینا و شرح اسباب نفیسی، کتب معتبر و کلاسیک به شمار می‌رفتند. برای تحصیل طب محل خاصی وجود نداشت و فراگیرندگان پس از طی مقدمات اولیه (خواندن دروس صرف و نحو و حکمت الهی در مطب پزشکان معروف قدیمی)، به فراگرفتن حکمت طبیعی (طب وغیره) می‌پرداختند و بدون هیچ مانعی می‌توانستند پس از گذراندن مقدمات اولیه و کسب اطلاعات مختصری در طب، به عنوان پزشک به درمان بیماران مشغول شوند. این وضع تا زمان سلطنت ناصرالدین شاه و صدارت امیرکبیر ادامه داشت. در این دوره به دستور ناصرالدین شاه, دکتر کلوکه، حکیم باشی دربار برای ارتقای آموزش طبابت به آموزش تعدادی از افراد همت گمارد تا اینکه در سال 1266, امیرکبیر قسمتی از ارک شاهی را برای تاسیس مدرسه دارالفنون در نظر گرفت و در سال 1267 قسمتی از آن آماده شد . در سال 1290, ناصرالدین شاه دستور ساخت بیمارستان را صادر کرد و اولین بیمارستان در ایران (بیمارستان سینا) در سال 1298 به ریاست مرحوم ناظم الاطباء افتتاح شد و سپس دانشکده‌های دیگری نیز از مدرسه دارالفنون منشعب گردید.

در سال 1297, تشکیلات مدرسه طب از دارالفنون جدا شد و به ساختمانی در خیابان شیخ هادی منتقل گردید و مرحوم لقمان الدوله ادهم به ریاست آن برگزیده شد و از همین دوره, بخصوص از سال 1307, آموزش طب (در مدرسه طب) نظم و قوام بیشتری پیدا کرد و به دوره‌های آموزش علوم پایه و بالینی تقسیم شد و تا سال 1313, امور علمی و فنی و اداری مدرسه‌های مختلف که بنام مدارس عالی نامیده شدند, مانند مدارس ابتدایی و متوسطه تحت نظر وزارت معارف قرار داشت.

در سال 1313 قانون تاسیس دانشگاه تهران به تصویب مجلس رسید و هریک از مدارس, دانشکده نامیده شدند که یکی از آنها دانشکده طب بود. در 5 تیرماه 1313, وزارت فرهنگ قطعه زمینی از اراضی جلالیه در شمال تهران را بقیمت 90 هزار تومان خریداری و شروع به ساخت دانشگاه کرد و اولین قسمت آن تحت عنوان دستگاه ابن سینا در 15 بهمن 1313 افتتاح شد که می‌توان گفت اولین دانشکده در کشور است. دانشکده طب یا پزشکی تهران و سایر دانشکده‌ها بتدریج پس از آن افتتاح شدند.
در سال 1319, بیمارستانهای تهران ضمیمه دانشکده پزشکی شدند و از سال 1317 نام دانشکده طب به دانشکده پزشکی تبدیل شد. تا سال 1319, دانشکده پزشکی مشتمل بر دانشکده پزشکی, داروسازی و دندانپزشکی بود و عناوین اعضای هیئت علمی, تحت عنوان اساتید با کرسی, اساتید بی کرسی و دانشیاران مشخص می‌گردید. در سالهای بعد, دانشکده داروسازی و دندانپزشکی از دانشکده پزشکی جدا شده و بطور مستقل اقدام به تربیت دانشجو نمودند .


 هم اکنون تعداد دانشجویان پزشکی عمومی در مقاطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، دوره بالینی کارورزی 2460 نفر است همچنین دانشکده پزشکی، علاوه بر دانشجویان دوره عمومی، مسئولیت آموزش 663 نفر دانشجویان کارشناسی ارشد و323 نفر دانشجویان Ph.D را بر عهده دارد. مسئولیت آموزش 1963 دستیار تخصصی را در25 رشته بالینی، 316 دستیار فوق تخصصی را در 24رشته و 39 رشته فلوشیپ را در 25 گروه آموزشی در بیمارستانهای تابعه بر عهده دارد  هسته اولیه دانشکده پزشکی را گروههای آموزشی تشکیل می‌دهند.دانشکده پزشکی دارای 10 گروه آموزشی علوم پایه و  25گروه آموزشی بالینی و جمعاً 35 گروه می‌باشد.
مجموعا 983 نفر هیئت علمی در گروههای فوق به آموزش دانشجویان اشتغال دارند که از این تعداد  99 نفر در علوم پایه و 884 نفر در گروههای آموزشی بالینی بیمارستانها به فعالیت مشغول هستند . در 17 بیمارستان تابعه دانشکده با قریب به 7 هزار تخت بیمارستانی، گروه‌های آموزشی بالینی, فعالیت‌های آموزشی را در بخش‌های آموزشی مختلف ارایه می نمایند.