حذف
حذف
خورشيد هفدهم ربيع الاول تابيدن گرفته اما گويا پر فروغ تر از روزهاي قبل است گويا از خورشيدي بزرگ تر و پرنور تر نو گرفته است.
چه خبر است اين همه هياهو از براي چيست؟ همه جا سخن از نوري است كه شب گذشته سرزمين بطحا وحجاز را فراگرفته بود، اتفاقي در مكه افتاده اما سراسر عالم را تحت تاثير خود قرار داده است، آب درياچه ساوه خشك شده، آتش آتشكده فارس با قدمتي هزار ساله خاموش گشته، طاق كسري ترك برداشته است.اصلا امسال سال خاصي است متفاوت با سالهاي پيش، كعبه اين بناي يادگار ابراهيم به دستور خداي عالميان و توسط ابابيل از گزند ابرهه و لشگرش مصون مانده است.
شب گذشته در مكه تنها فرزند آمنه و عبداله بدنيا آمده است. آمنه (سلام الله علیها) می‌گفت: در هنگام ولادت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را "محمّد" بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را محمد یعنی ستوده شده قرار داد.
گويا پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمده و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاده است. برترين مخلوق خدا ظاهر شده، باران «رحمت للعالمين» باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فوران كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود.
ستارهای بدرخشید و قلب شب ترک برداشت. راهی گشوده شد از آسمان به زمین. ستارهای بدرخشید و گل به بار آمد؛ گلی که زمین، قرنها در انتظار آمدنش بود. آمد و ماه مجلس شد؛ ماه زمین و آسمان. نامش آن چنان که وعده حق بود، محمد صلی الله علیه وآله شد؛ پاک و مبارک و ستوده.
ستاره ای بدرخشید؛ درخشانتر از خورشید. نیلوفران، دست به دامان کرامتش شدند.
باران، لطافت و طراوت را از او وام گرفت. خاک خشک، با هر قدمش سبز و خرم شد و دریا، سخاوتش را مدیون چشمان بینهایت اوست.
ستارهای بدرخشید و خدا، زمین را آفرید تا آن ستاره برای اهل زمین قرآن بخواند؛ تا زمین، درّ یگانه آسمان را ببیند؛ تا او ولی و وصی زمین باشد؛ تا او و خاندان پاکش، زمینیان را از فرش به عرش برسانند.
ستاره ای بدرخشید تا دنیا در تاریکی نماند؛ تا عشق بی یاور نباشد؛ تا عاشقان بی راهبر نباشند؛ تا عارفان، پیام حق را از زبان او بشنوند؛ تا زمینیان، خدا را در سیمای آسمانیاش بنگرند.
و هفدهم ربيع سالروز ميلاد پر بركت رييس مذهب جعفري قران ناطق امام جعفر صادق است. هزار طایفه آمد، هزار مکتب رفت/ و ماند شیعه که قال امام صادق(ع) داشت
چه خبر است اين همه هياهو از براي چيست؟ همه جا سخن از نوري است كه شب گذشته سرزمين بطحا وحجاز را فراگرفته بود، اتفاقي در مكه افتاده اما سراسر عالم را تحت تاثير خود قرار داده است، آب درياچه ساوه خشك شده، آتش آتشكده فارس با قدمتي هزار ساله خاموش گشته، طاق كسري ترك برداشته است.اصلا امسال سال خاصي است متفاوت با سالهاي پيش، كعبه اين بناي يادگار ابراهيم به دستور خداي عالميان و توسط ابابيل از گزند ابرهه و لشگرش مصون مانده است.
شب گذشته در مكه تنها فرزند آمنه و عبداله بدنيا آمده است. آمنه (سلام الله علیها) می‌گفت: در هنگام ولادت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را "محمّد" بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را محمد یعنی ستوده شده قرار داد.
گويا پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمده و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاده است. برترين مخلوق خدا ظاهر شده، باران «رحمت للعالمين» باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فوران كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود.
ستارهای بدرخشید و قلب شب ترک برداشت. راهی گشوده شد از آسمان به زمین. ستارهای بدرخشید و گل به بار آمد؛ گلی که زمین، قرنها در انتظار آمدنش بود. آمد و ماه مجلس شد؛ ماه زمین و آسمان. نامش آن چنان که وعده حق بود، محمد صلی الله علیه وآله شد؛ پاک و مبارک و ستوده.
ستاره ای بدرخشید؛ درخشانتر از خورشید. نیلوفران، دست به دامان کرامتش شدند.
باران، لطافت و طراوت را از او وام گرفت. خاک خشک، با هر قدمش سبز و خرم شد و دریا، سخاوتش را مدیون چشمان بینهایت اوست.
ستارهای بدرخشید و خدا، زمین را آفرید تا آن ستاره برای اهل زمین قرآن بخواند؛ تا زمین، درّ یگانه آسمان را ببیند؛ تا او ولی و وصی زمین باشد؛ تا او و خاندان پاکش، زمینیان را از فرش به عرش برسانند.
ستاره ای بدرخشید تا دنیا در تاریکی نماند؛ تا عشق بی یاور نباشد؛ تا عاشقان بی راهبر نباشند؛ تا عارفان، پیام حق را از زبان او بشنوند؛ تا زمینیان، خدا را در سیمای آسمانیاش بنگرند.
و هفدهم ربيع سالروز ميلاد پر بركت رييس مذهب جعفري قران ناطق امام جعفر صادق است. هزار طایفه آمد، هزار مکتب رفت/ و ماند شیعه که قال امام صادق(ع) داشت
