حذف
حذف
به گزارش روابط عمومی دانشکده پزشکی، 24 فروردین سالروز شهادت شهید سید احمد رحیمی دانشجوی دانشکده پزشکی تهران و یکی از ۵۲ شهید این دانشکده است. یادش جاویدان
دانشکده پزشکی ۵۲ شهید داده است که ۳۶ نفر ایشان دانشجوی پزشکی و ۱۶ نفر هم پزشکان فارغ التحصیل هستند. از بین طبیبان فارغ‌التحصیل شهید، ۸ نفرپزشک عمومی، ۳ نفر جراح، دو نفر ارتوپد، یک نفر متخصص گوش و حلق و بینی و یک نفر روانپزشک‌اند.
شهید رحیمی در سال ۱۳۳۸ در بیرجند متولد و با استعدادی سرشار وارد مدرسه شد و دوران ابتدایی و راهنمایی را هر ساله با رتبه ای ممتاز به پایان رسانید. روحیه مذهبی و هوش و ذکاوت احمد، او را از هم کلاسی هایش ممتاز می کرد به نحوی که در همان آغازین دوران جوانی دوستان زیادی یافت.
او از جمله نادر جوانانی بود که پیش از سن هجده سالگی اکثر کتاب های استاد مطهری را عمیقاً مطالعه کرده و خطوط منحرف از اسلام را می شناخت. در دبیرستان انشاهای سیاسی می نوشت و به دلیل همین بی پروایی بارها مورد عتاب قرار گرفت. احمد در سال ۱۳۵۶ دوره ی دبیرستان را با نمرات عالی به رسانید و در رشته ی پزشکی دانشگاه تهران با رتبه ای درخشان پذیرفته شد. پایبندی احمد به مبانی اسلام و دلسوزی اش نسبت به محرومین موجب شد تا فعالیت های مذهبی –سیاسی را در دانشگاه به گونه ای تشکل یافته دنبال کند.
با وزیدن نسیم انقلاب به فعالیت هایش علیه رژیم وسعت بخشید و برای انتقال اعلامیه ها از تهران، چهره و نوع پوشش خود را تغییر می داد. او در راهپیمایی های تهران و مشهد و بیرجند حضوری چشمگیر داشت و از نزدیکی شاهد تظاهرات خونین در میدان ژاله بود. شبی پس از سخنرانی در یکی از مساجد به دست نیروهای ساواک بیرجند دستگیر شد اما با هوشیاری از زندان رهایی یافت و از آن پس نامش در صحیفه ی یاران امام به ثبت رسید. با پیروزی انقلاب اسلامی و بازگشایی مجدد دانشگاهها به ادامه ی تحصیل پرداخت و با شخصیت هایی چون آیت الله بهشتی و استاد مطهری رابطه ای تنگاتنگ داشت.
چندی نگذشت که در سیزده آبان ۱۳۵۸ به همراه تعداد دیگری از دانشجویان پیرو خط امام لانه ی جاسوسی آمریکا را به تصرف درآورد. به اذعان دانشجویان، او یکی از چهره های فعال فتح لانه بود و بارها به نمایندگی دانشجویان در تجمع مردم حضور می یافت و به روشنگری می پرداخت. وی به درخواست دادسرای انقلاب اسلامی بیرجند به این شهرستان مراجعت نمود و مسئولیت فرماندهی سپاه پاسداران این منطقه را بر عهده گرفت. دوران خدمتش در سپاه مقارن بود با نواخته شدن طبل جنگ و آغاز حرکات کور منافقین و فعالیت تروریست های اقتصادی و ملاکین غاصب. سه بار منافقین تصمیم به ترور وی گرفتند و کروکی منزلش در خانه های تیمی به دست آمد؛ اما هر بار با عنایت خدا به گونه ای محفوظ ماند.
احمد رحیمی که تنها به اعتلای اسلام می اندیشید با درایت و صلابت در برابر تمامی جریانات منحرف داخلی ایستادگی کرد و پس از کسب تکلیف از محضر امام، به شایستگی به عضویت شورای سپاه منطقه ۴ خراسان و سرپرستی واحد اطلاعات منصوب شد و خدمات ارزنده ای از خود برجای گذاشت. با فوت پدر و بی سرپرست ماندن خانواده، علی رغم اصرار زیاد مسوولین به بیرجند مراجعت نمود و به فعالیت های آموزشی و عقیدتی بین جوانان سپاه و بسیج و سایر ارگان ها و نهادها پرداخت. او با حفظ سمت بارها برای بررسی وضعیت نیروهای لشگر ۵ نصر به جبهه رفت. در زمستان ۱۳۶۱ به شوق حضور مداوم در جبهه به همراه خانواده به خوزستان هجرت کرد و در اواخر همان سال بر اثر اصابت ترکش به پای چپش مجروح شد. احمد پس از بهبودی نسبی، در عملیات والفجر ۱ مورخه ی ۲۴/۱/۶۲، حماسهای پایدار از خود به یادگار گذاشت و در حال حمل مجروحین و شهدا بار دیگر مجروح شد. اما با همان حال آر.پی.جی یکی از رزمندگان را بر دوش نهاد و بر بلندای خاکریز ایستاد و چندین تانک دشمن را منهدم کرد و آنگاه با اصابت گلوله ی تانک به آرزوی همیشگی خود رسید. پیکرش پس از بیست و پنج روز در جوار رحمت حضرت دوست در بوستان شهدای بیرجند آرمید و این زمزمهی به یاد ماندنی شهید محقق شد: دوست دارم در جایی به شهادت برسم که هیچ کس مرا نشناسد و احمد صدایم نزنند و ناله هایم را جز خدا کسی نشنود.
نام و نام خانوادگی: شهید سید احمد رحیمی
دانشجوي دانشكده پزشکی دانشگاه علوم پزشكي تهران
نام پدر: سید محمدرضا
محل تولد: بیرجند
تاريخ تولد: 3 فروردین 1338
تاريخ شهادت: 24 فروردین 1362
محل شهادت: والفجر مقدماتی
بخشی از وصیت نامه :.. تقوای خدا پیشه کنید و خانه دل را برای او خلوت کنید. وقتی دل از یاد خدا غافل شد، آنگاه خدا شیطان می گردد و شما را تباه می کند. مطالعه در کتاب قلب سلیم و گناهان کبیره را به جوانان پیشنهاد می کنم امیدوارم از آن غافل نشوی.
دانشکده پزشکی ۵۲ شهید داده است که ۳۶ نفر ایشان دانشجوی پزشکی و ۱۶ نفر هم پزشکان فارغ التحصیل هستند. از بین طبیبان فارغ‌التحصیل شهید، ۸ نفرپزشک عمومی، ۳ نفر جراح، دو نفر ارتوپد، یک نفر متخصص گوش و حلق و بینی و یک نفر روانپزشک‌اند.
شهید رحیمی در سال ۱۳۳۸ در بیرجند متولد و با استعدادی سرشار وارد مدرسه شد و دوران ابتدایی و راهنمایی را هر ساله با رتبه ای ممتاز به پایان رسانید. روحیه مذهبی و هوش و ذکاوت احمد، او را از هم کلاسی هایش ممتاز می کرد به نحوی که در همان آغازین دوران جوانی دوستان زیادی یافت.
او از جمله نادر جوانانی بود که پیش از سن هجده سالگی اکثر کتاب های استاد مطهری را عمیقاً مطالعه کرده و خطوط منحرف از اسلام را می شناخت. در دبیرستان انشاهای سیاسی می نوشت و به دلیل همین بی پروایی بارها مورد عتاب قرار گرفت. احمد در سال ۱۳۵۶ دوره ی دبیرستان را با نمرات عالی به رسانید و در رشته ی پزشکی دانشگاه تهران با رتبه ای درخشان پذیرفته شد. پایبندی احمد به مبانی اسلام و دلسوزی اش نسبت به محرومین موجب شد تا فعالیت های مذهبی –سیاسی را در دانشگاه به گونه ای تشکل یافته دنبال کند.
با وزیدن نسیم انقلاب به فعالیت هایش علیه رژیم وسعت بخشید و برای انتقال اعلامیه ها از تهران، چهره و نوع پوشش خود را تغییر می داد. او در راهپیمایی های تهران و مشهد و بیرجند حضوری چشمگیر داشت و از نزدیکی شاهد تظاهرات خونین در میدان ژاله بود. شبی پس از سخنرانی در یکی از مساجد به دست نیروهای ساواک بیرجند دستگیر شد اما با هوشیاری از زندان رهایی یافت و از آن پس نامش در صحیفه ی یاران امام به ثبت رسید. با پیروزی انقلاب اسلامی و بازگشایی مجدد دانشگاهها به ادامه ی تحصیل پرداخت و با شخصیت هایی چون آیت الله بهشتی و استاد مطهری رابطه ای تنگاتنگ داشت.
چندی نگذشت که در سیزده آبان ۱۳۵۸ به همراه تعداد دیگری از دانشجویان پیرو خط امام لانه ی جاسوسی آمریکا را به تصرف درآورد. به اذعان دانشجویان، او یکی از چهره های فعال فتح لانه بود و بارها به نمایندگی دانشجویان در تجمع مردم حضور می یافت و به روشنگری می پرداخت. وی به درخواست دادسرای انقلاب اسلامی بیرجند به این شهرستان مراجعت نمود و مسئولیت فرماندهی سپاه پاسداران این منطقه را بر عهده گرفت. دوران خدمتش در سپاه مقارن بود با نواخته شدن طبل جنگ و آغاز حرکات کور منافقین و فعالیت تروریست های اقتصادی و ملاکین غاصب. سه بار منافقین تصمیم به ترور وی گرفتند و کروکی منزلش در خانه های تیمی به دست آمد؛ اما هر بار با عنایت خدا به گونه ای محفوظ ماند.
احمد رحیمی که تنها به اعتلای اسلام می اندیشید با درایت و صلابت در برابر تمامی جریانات منحرف داخلی ایستادگی کرد و پس از کسب تکلیف از محضر امام، به شایستگی به عضویت شورای سپاه منطقه ۴ خراسان و سرپرستی واحد اطلاعات منصوب شد و خدمات ارزنده ای از خود برجای گذاشت. با فوت پدر و بی سرپرست ماندن خانواده، علی رغم اصرار زیاد مسوولین به بیرجند مراجعت نمود و به فعالیت های آموزشی و عقیدتی بین جوانان سپاه و بسیج و سایر ارگان ها و نهادها پرداخت. او با حفظ سمت بارها برای بررسی وضعیت نیروهای لشگر ۵ نصر به جبهه رفت. در زمستان ۱۳۶۱ به شوق حضور مداوم در جبهه به همراه خانواده به خوزستان هجرت کرد و در اواخر همان سال بر اثر اصابت ترکش به پای چپش مجروح شد. احمد پس از بهبودی نسبی، در عملیات والفجر ۱ مورخه ی ۲۴/۱/۶۲، حماسهای پایدار از خود به یادگار گذاشت و در حال حمل مجروحین و شهدا بار دیگر مجروح شد. اما با همان حال آر.پی.جی یکی از رزمندگان را بر دوش نهاد و بر بلندای خاکریز ایستاد و چندین تانک دشمن را منهدم کرد و آنگاه با اصابت گلوله ی تانک به آرزوی همیشگی خود رسید. پیکرش پس از بیست و پنج روز در جوار رحمت حضرت دوست در بوستان شهدای بیرجند آرمید و این زمزمهی به یاد ماندنی شهید محقق شد: دوست دارم در جایی به شهادت برسم که هیچ کس مرا نشناسد و احمد صدایم نزنند و ناله هایم را جز خدا کسی نشنود.
نام و نام خانوادگی: شهید سید احمد رحیمی
دانشجوي دانشكده پزشکی دانشگاه علوم پزشكي تهران
نام پدر: سید محمدرضا
محل تولد: بیرجند
تاريخ تولد: 3 فروردین 1338
تاريخ شهادت: 24 فروردین 1362
محل شهادت: والفجر مقدماتی
بخشی از وصیت نامه :.. تقوای خدا پیشه کنید و خانه دل را برای او خلوت کنید. وقتی دل از یاد خدا غافل شد، آنگاه خدا شیطان می گردد و شما را تباه می کند. مطالعه در کتاب قلب سلیم و گناهان کبیره را به جوانان پیشنهاد می کنم امیدوارم از آن غافل نشوی.
